να τα' χει λύσει όλα
γιατί εγώ δεν τα λυσα
μα δε με νοιάζει κιόλα
Μα εσύ μωρέ καπέ ντουνιά
σε μένα μην καυκάσαι
εγώ με που σε γλέντιζα
και τώρα μ' απαρνάσαι
Τα βάσανα μου χαίρομαι
της πίκρες μου γλεντίζω
κι ανε μου πούνε για χαρές
εγώ δεν τις γνωρίζω
Όλοι μου λένε γιαντα κλαις
κι αν κλαίω ποιον πειράζω
στον κόσμο εγεννήθηκα
καρδιές να δοκιμάζω
Είχα και ηστερήθηκα
θυμούμαι και στενάζω
άνοιξες γης μέσα να μπω
κόσμο να μην κοιτάζω
Στης λησμονιάς τη θάλασσα
το παρελθόν θα ρίξω
της μοίρας τα χτυπήματα
πολύ βαθιά να πνίξω
Μην μου ξυπνας το παρελθόν
άφησ' το να κοιμάται
γιατί πονεί πολύ η καρδιά
όταν παλιά θυμάται
Ζωή σα δε μου χάρισες
μιαν ώρα απ'τη χαρά σου
τι μ' έφερες μες τον μπαξέ
να ζω τη συμφορά σου
Είναι σκληρό μες τη ζωή
να ζει κανείς με πόνο
να βλέπει γύρω να γελούν
κι αυτός να κλαίει μόνο
Είναι στιγμές που χαίρομαι
και τραγουδώ μονάχος
κι άλλες φορές που η καρδιά
είναι γεμάτη πάθος
Ένα κορμί χρωστώ στη γη
και πρέπει να το δώσω
μα σένα ήντα σου χρωστώ
και με πεδεύεις τόσο
Κόσμο δε θέλουν να θωρούν
τα μάτια τα δικά μου
ας είναι κι εκείνα σκοτεινά
ως είν' και η καρδιά μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου